Een helpende hand …
Op Borneo is een reservaat waar bedreigde exemplaren van de OrangUtan-soort tijdelijk in veiligheid kunnen worden gebracht. Langs dat gebied stroomt een rivier vol giftige slangen.
Hier is een oppasser bezig die bedreiging voor de apen op te ruimen.
Toen deze aap hem daarmee bezig zag moet hij hebben gedacht dat de oppasser in het modderige, stromende water in de problemen was gekomen, want hij stak hem zijn hand toe. De twee kenden elkaar niet, dus was het een soort-overschrijdend empathisch gebaar. Want alle zoogdieren kennen meer of minder ontwikkelde vormen van wat Emde een kernfunctie van onze moraliteit noemt.
Dit bericht is de aankondiging van een geheel herschreven en uitgebreid hoofdstuk met daarin de ideeën van Robert Emde over de gewetensontwikkeling.
Er wordt nog gewerkt aan Ons Kind-beeld in de wetenschap,
het vervolg op Ons Kind-beeld, vroeger en nu.
U ontvangt dit bericht omdat u zich heeft opgegeven als ‘volger’ van mijn blog.
Het kan zijn dat deze boodschap u al langs een andere weg heeft bereikt.
Veel leesplezier!
Met vriendelijke groet,
bill horsey
P.S.
Wilt u weten hoe die ontmoeting afliep?
De oppasser pakte de hand niet aan, want er bestond teveel risico dat de ‘kracht-aap’ hem verkeerd zou begrijpen en van helper tegenstander zou worden. Immers, het vermogen tot empathie is niet voldoende, het moet ook worden uitgeprobeerd en geoefend.
Emde vertelt daar meer over.
- Met dank aan Jetty ↵