Botsing van sterrenstelsels
Sterrenstelsels verplaatsen zich met grote snelheid door het heelal. Soms komen ze dan bij elkaar in de buurt, of vindt er zelfs een botsing plaats, zoals op deze foto is te zien. Het resultaat van de botsing zal echter pas over miljoenen jaren te zien zijn. Waarschijnlijk zal er dan één sterrenstelsel zijn gevormd, nadat het grootste, links, het kleinere heeft ‘opgeslokt’. Ook al gaat het om een ‘aanvaring” van twee stelsels met ieder miljarden sterren, toch zullen er maar weinig echte botsingen tussen sterren zijn, omdat de ruimte tussen de individuele sterren gigantisch is. Waar stofwolken botsen ontstaan nieuwe sterren. Wanneer de centra van de stelsels zwarte gaten bevatten (een rare naam voor oorden waar de materie zó compact is dat zelfs het licht er niet uit kan ontsnappen) ontstaan de zwaartekrachtgolven waarover recent zoveel te doen is geweest.
Hoewel er heel wat in de twee stelsels zal veranderen, is het resultaat toch meer dat van integratie van twee stelsels dan van destructie.
Andromeda
Ook ons eigen melkwegstelsel ligt op ramkoers met een soortgenoot: met het dichtstbijzijnde stelsel en buurvrouw, het Andromedastelsel. Het duurt echter nog zo’n vier miljard jaar voordat die botsing eruit zal zien als op bovenstaande foto.
Toch een wat ongemakkelijk idee? Het is nog veel erger, want tegen die tijd is onze zon zowat door haar voorraad brandstof, de waterstof in de kern, heen, waarna ze zal opzwellen tot een rode reus, een gigantische ster die de planeten Mercurius en Venus, -die het dichtstbij de zon hun rondjes draaien-, zal opslokken. We moeten zorgen dar we tegen die tijd, liefst via de hyperruimte 1 en met voldoende warp speed 2, een gezellige andere planeet hebben gevonden. Waarschijnlijk is er keus genoeg, maar voor onze huidige begrippen zijn ze nog onbereikbaar ver. Maar, we hebben nog even de tijd: ongeveer duizend maal de tijd sinds de mensensoort, -als afsplitsing van de gezamenlijke voorouder met chimpansee en bonobo-, op twee benen op onze aarde rond ging lopen. Dat moet toch lukken?
Botsing van ideeënstelsels
Ook ideeën en theorieën kunnen botsen. Dat kan gaan om deelaspecten van een overkoepelende theorie, zoals voor de kinderontwikkeling over de vraag: verloopt die stapsgewijs, in duidelijk te onderscheiden fasen, of verloopt die geleidelijk en vloeiend?
Het kan echter ook gaan om fundamenteel verschillende opvattingen, vaak terug te voeren op verschillen in wereldbeeld, zoals de vraag of psychische eigenschappen en stoornissen het resultaat zijn van aanleg (Nature) of van opvoeding (Nurture). Lange tijd hebben aanhangers van beide richtingen elkaar fel bestreden, maar inmiddels is er een bloeiende tak van wetenschap, -zeer interdisciplinair van aard-, ontstaan die gedragsgenetica (Behavior Genetics) wordt genoemd die, veelal door onderzoek van geadopteerde tweelingen, met geavanceerde statistische methoden een schatting kan maken van de bijdrage die door erfelijkheid en opvoeding worden geleverd aan de ontwikkeling van bepaalde vermogens (zoals intelligentie en empathie), of stoornissen (zoals angst-, stemmings-, of gedragsstoornissen). Ook hier is dus meer integratie dan destructieve verwerping van ideeën het resultaat van eerdere botsingen.
Ook ik streef naar integratie van bestaande ideeën en opvattingen als het gaat om ons onderwerp: het geweten.
Nieuw in deze aflevering:
drie hoofdstukken over de gewetensontwikkeling:
deze keer met videobeelden in het hoofdstuk over Emde
Het hoofdstuk over Freud is nu van een Conclusie en videobeelden voorzien.
Ook in het hoofdstuk over het Behaviorisme zijn videobeelden opgenomen.
Enjoy!
——————————————- —————————— ©2016 horsey
Informatie over de website → Wegwijs of Inhoud
Plaats een reactie → klik op Discussie
Gebruik de Terug-knop linksboven om terug te gaan naar de vorige webpagina.